آره اون یه صبر گنده است! آدم عصبانی که می شه باید همزمان جندتا کار بتونه بکنه: ۱- منطقی فکر کنه و بفهمه الان عصبانیه و حالت عادی نیست! ۲- به وسوسه اش واسه عکس العمل آنی شدید فائق بیاد و بخواد بجای عکس العمل احساسی، منطقی برخورد کنه ۳-بپذیره که الان عصبانیه و نمی تونه عکس العمل منطقی رو پیدا یا اجرا کنه ۴- نتیجه بگیره که پس باید یه مدت <هیچ کاری> نکنه!
اوفف! چقدر سخته من تو مراحل اولش فیلد می کنم!! :دی ------------ واسه کظم غیظ باید انصاف داشتو میل به خوبی و صبر چیز بزرگ و قشنگیه نه؟
درسته. فکر می کنم کظم غیظ حتی از اینی که میگین جدی تر باشه. اونم این که تو همین مرحله ۱ خشمش رو با دل بزرگ و بردباری بخوره و بیخیالش بشه. اون وقت دیگه حتی نیازی به مراحل ۲و ۳و ۴ نیست.
ولی اگه آدم اون قدر بردبار نباشه باید به همون ۴ مرحله ای که گفتین عمل کنه تا بعدا پشیمونی به بار نیاد. هر چند فکر کنم عصبانی شدن و بروز ندادنش باعث یه سری فشارهای روحی و ناراحتی قلبی و این جور چیزا بشه. واسه همین به نظرم بهتر از بروز ندادن عصبانیت اینه که آدم بیخیالش بشه و با دل بزرگش در جا هضمش کنه.
خیلی موافق نیستم با حرفتون حالا میام توضیح می دم نظرمو
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
با چقال چیکار داری هی بش لبخند می زنی هان؟
:))) کجاییییییییییی توووووووووووووووووووووو
کظم غیظ چی ؟ اونم یه جور صبر حساب می شه یا نه؟
آره اون یه صبر گنده است!
آدم عصبانی که می شه باید همزمان جندتا کار بتونه بکنه:
۱- منطقی فکر کنه و بفهمه الان عصبانیه و حالت عادی نیست!
۲- به وسوسه اش واسه عکس العمل آنی شدید فائق بیاد و بخواد بجای عکس العمل احساسی، منطقی برخورد کنه
۳-بپذیره که الان عصبانیه و نمی تونه عکس العمل منطقی رو پیدا یا اجرا کنه
۴- نتیجه بگیره که پس باید یه مدت <هیچ کاری> نکنه!
اوفف! چقدر سخته من تو مراحل اولش فیلد می کنم!!
:دی
------------
واسه کظم غیظ باید انصاف داشتو میل به خوبی و صبر
چیز بزرگ و قشنگیه نه؟
درسته.
فکر می کنم کظم غیظ حتی از اینی که میگین جدی تر باشه. اونم این که تو همین مرحله ۱ خشمش رو با دل بزرگ و بردباری بخوره و بیخیالش بشه. اون وقت دیگه حتی نیازی به مراحل ۲و ۳و ۴ نیست.
ولی اگه آدم اون قدر بردبار نباشه باید به همون ۴ مرحله ای که گفتین عمل کنه تا بعدا پشیمونی به بار نیاد. هر چند فکر کنم عصبانی شدن و بروز ندادنش باعث یه سری فشارهای روحی و ناراحتی قلبی و این جور چیزا بشه. واسه همین به نظرم بهتر از بروز ندادن عصبانیت اینه که آدم بیخیالش بشه و با دل بزرگش در جا هضمش کنه.
خیلی موافق نیستم با حرفتون حالا میام توضیح می دم نظرمو