مائده
سهشنبه 2 شهریورماه سال 1389 ساعت 10:51 ق.ظ
بچه ی اول باشی یا آخر رفتن و غربت بی قراری می آورد...دلتنگی...سرگردونی... اصلش غربت یتیمی می آورد... حالا چه رفته باشی و در غربت زندگی کنی...چه مانده باشی و غریب شده باشی در وطن خویش
آخی..آره غریب رفتن که دیگه یه چیز گنده ی دیگه ایه.. ةدم جوجوی لوس هم باشه..
بچه اول که باشی می شی سپر بلای کوچیکترا بچه اول که باشی متهم میشی به اینکه داری بزرگتربازی درمیاری در صورتی که کوچیکا با لوس بازیاشون اصلا ازت حساب نمی برن که هیچ محل هم بهت نمی ذارن بچه اول که باشی وقتی بری انگار نه انگار که بودی
نه این چه حرفیه.. بچه اول یکم قربانی می شه ولی همیشه یه جایگاه دیگه داره..واسه خودش یه پا مادر یا پدره. قبول دارم گناه داره. ولی همیشه <بزرگتر>ه و <مامن>ه و همیشه جاش خالی..
بچه ی اول باشی یا آخر
رفتن و غربت بی قراری می آورد...دلتنگی...سرگردونی...
اصلش غربت یتیمی می آورد...
حالا چه رفته باشی و در غربت زندگی کنی...چه مانده باشی و غریب شده باشی در وطن خویش
آخی..آره غریب رفتن که دیگه یه چیز گنده ی دیگه ایه..
ةدم جوجوی لوس هم باشه..
بچه اول که باشی می شی سپر بلای کوچیکترا
بچه اول که باشی متهم میشی به اینکه داری بزرگتربازی درمیاری در صورتی که کوچیکا با لوس بازیاشون اصلا ازت حساب نمی برن که هیچ محل هم بهت نمی ذارن
بچه اول که باشی وقتی بری انگار نه انگار که بودی
نه این چه حرفیه.. بچه اول یکم قربانی می شه ولی همیشه یه جایگاه دیگه داره..واسه خودش یه پا مادر یا پدره.
قبول دارم گناه داره. ولی همیشه <بزرگتر>ه و <مامن>ه و همیشه جاش خالی..
بچه آخر که باشی...محکوم به دیدنِ پیر شدن پدر و مادرت میشی!
آره راست می گی.. اصلا حواسم به این نبود! نگرانی پیر شدنشون بیشتر مال بچه آخراست..