دیدین بعضی آدما با بقیه دشمنی ندارن و آدما رو خوب می دونن و دوست دارن؟
من دو تا دوست خوب دارم که اینجورین. م و ز. شاید بازم باشن ولی امشب با گ داشتیم راجع به اونا حرف می زدیم و فکر کردم اگه تو یه اتوبوس شلوغ باشن مثلا حتما به اون خانوما که هل می دن و می خوان آدمو پرت کنن بیرون تو دلشون فحش نمی دن..
بابای ز می گفت گاهی آدم کس خاصی نیست ولی دوستای خاصی داره*..
---------------
*شاید اینو اضافه کردم که بگی نه نه تو خودتم خاصی. ولی راستش وقتی اولین بار این حرف بابای ز رو شنیدم- و گرچه منظورش من نبود- کاملا حس کردم وصف حال منه.
هی می خواد آدمو مطمئن کنه: می شه توکل کرد..
قال رب انی یکون لی غلام..؟ (ذکریا)
قال کذالک
قالت انی یکون لی غلام..؟ (مریم)
قال کذالک
قالوا کیف نکلم من کان فی المهد صبیا؟ (مردم)
قال انی عبدالله
من نمی تونم.. ولی چه قشنگه..چه وسیع..
با ز که حرف می زنم همه چی گفته و شنیده می شه. دیگه چیزی نمیمونه واسه اینجا.
یه مدته راجع به حضرت مریم فکر می کنم. سوره مریم رو می خونم و عبدالباسط رو گوش می کنم و کمی تفسیر دکتر ت.
مریم مقدس نماد توکل و تسلیم خدا.
همیشه فکر می کردم چه انتخاب سختی کرد وقتی بله گفت و من بودم نه می گفتم و حالا بیشتر فکر می کنم چه تسلیمی داشت سراسر زندگیش. آدم دلش به چیزای ریز و درشتی خوشه که واسه اش قراره اتفاق بیفته. چیزایی که واسه خود خودشه. ولی مریم دلش به چی خوش بود..انگار هیچی واسه خود خودش نمی خواست..جلوتر رو که نگاه می کرد دلش به چی خوش می شد؟
ز می گه اون فرق داشت چون از اول نذر خدا بود..